Papryka, cebula i soczewica na spracowany poniedziałek

Nie wiem, jaki jest u was dzień, ale u mnie pracujący. Taki od rana. Nigdy nie narzekam na pracę, bo moja praca absolutnie zawsze łączy się z moimi hobby. W całym swoim życiu w “prawdziwej” pracy, takiej z szefem na karku, który w dodatku ma na karku kolejnego szefa byłam słownie jeden dzień. Po tym dniu moja niedoszła szefowa powiedziała, że mam zbyt wysokie kompetencje i musi mnie zwolnić, ja zaś podziękowałam jej z ogromną wdzięcznością, bo z przyzwoitości męczyłabym się u niej cały próbny miesiąc, nie wiedząc co robić przez 7 godzin, jakie mi zostawały po wykonaniu dziennego przydziału w godzinę.

Całą resztę swojego życia spędziłam jako człowiek wolny, i nawet przez 5 lat na etacie w Akademii Nauk pod okiem mojej cudownej przełożonej, sama układałam sobie grafiki i przydzielałam zadania. Poniedziałek nigdy nie był tym dniem tygodnia, który różnił się czymkolwiek od pozostałych dni, tymczasem dziś czuję się dokładnie jak w poniedziałek po weekendzie. Dlatego, że sobota minęła tak bardzo świątecznie, aż zdecydowałam się wyjść do knajpy, niedziela zaś zmieniła się w leniwy odpoczynek przy filmach Sofii Coppoli, a dziś… Dziś przyszedł bardzo pracowity poniedziałek!

I jak to bywa w takie zapracowane dnie, okazało się, że nie mam nic, ale to nic do jedzenia. Popołudnie mija, wszystkie przekąski zjedzone, a w brzuchu burczy…

Szybko opłukałam soczewicę i dalej samo się poukładało. Wyszło bardzo ciekawie, więc się dzielę. I nie pytajcie, dlaczego znowu zupa. Po prostu zupy sycą mnie najbardziej, mam zwykłego bzika na ich punkcie.

Potrzeba:

• 200 gr soczewicy zielonej lub brązowej,
• 2 łodygi selera naciowego,
• 4 duże liście kapusty włoskiej,
• 5 dużych cebul,
• 1 kg papryki pomarańczowej lub żółtej,
• garść suszonych grzybów,
• niskosłodzony sok z aronii lub granatu (w razie konieczności niebeczkowe wino o wyraźnej kwasowości),
• 1/2 cytryny,
• opcjonalnie garść suszonych jagód,
• opcjonalnie 2-3 daktyle,
• opcjonalnie sól,
• opcjonalnie garść drobnego razowego makaronu orkiszowego. Nie rób tego, jeśli nie jesz glutenu. Zupa i tak jest gęsta. Możesz użyć tapioki, albo amarantusa (potrzebują gotować się tyle co soczewica).

Przygotowanie:

1. Nastaw połowę wody w 5 L garnku.
2. Wypłucz porządnie i wstaw soczewicę,
3. Dodaj suszone grzyby i jagody, przykryj, gotuj 30 minut.
4. W tym czasie na rozgrzaną patelni bez tłuszczu wrzuć średnio posiekaną cebulę, chwilkę ją przypiecz, mieszając.
5. Podlej obficie sokiem z aronii (granatu lub winem), duś aż będzie miękka, w razie konieczności podlej więcej soku.
6. Po upływie 30 minut dodaj do soczewicy pokrojoną drobno kapustę. Jeśli masz głąba, pokrój go drobno na ładne paski i dodaj.
7. Posól odrobinę, lub nie sól dla zdrowia.
8. Dodaj pokrojonego ładnie selera naciowego.
9. Kiedy zawrze, sprawdź wywar z zupy – jeśli brakuje mu słodyczy, pokrój drobno daktyle i dodaj. Pamiętaj, że zasadniczy smak się jeszcze zmieni. Przykryj, gotuj 10 minut.
10. Do cebuli, której nie zapomniałeś mieszać w międzyczasie, dodaj pozbawioną gniazd i skrojoną w średnie, niezbyt wielkie kawałki paprykę, zwiększ ogień, duś razem z cebulą 7-10 minut. W razie potrzeby podlej odrobinę sokiem.
11. Opcjonalnie dodaj garść makaronu orkiszowego. Sprawdź na opakowaniu, ile powinien się gotować i gotuj o połowę krócej – i tak nasiąknie i będzie za miękki.
12. Kiedy kapusta, seler oraz cebula i papryka są właściwie gotowe – złącz je w garnku.
13. Zamieszaj, pozwól zawrzeć. Sprawdź wywar i według tego, co poczujesz dodaj sok z kawałka cytryny. Zupa powinna mieć wyraźnie świeży, orzeźwiający smak, idź więc w stronę przyjemnej kwasowości.

Zupa jest z charakteru intrygująca, rozbudza ciekawość i sprawia przyjemność.